Naast de landelijke lokalisatievoorziening moeten er in de lokalisatiefunctie ook andere manieren mogelijk zijn om patientgegevens te lokaliseren

[sergejvm]

Context. Komt voort uit de NEN norm. De nationale verwijsindex wordt (vooral) gebruikt in de context van EUS. Wegiz stelt dat het gebruik van EUS voor ongerichte beschikbaarheid niet verplicht is in gegevensuitwisseling. In de NEN is sprake van een loklisatiestructuur die ook bruikbaar is buiten deze context. In dat geval, bijvoorbeeld bij veronderstelde toestemming of andere grondslagen dan beschikbaarheidstelling vooraf moet er ook iets zijn dat werkt.

Daarnaast is er ook een issue met de landelijke verwijsindex, bepaalde zorgverleners komen daar niet in voor (zelfde of ander requirement?). Het is een uitgangspunt dat indexen niet compleet zijn.

Wie is de verantwoordelijke van deze requirement? De NVI (een landelijke lokalisatie voorziening?) mag geen belemmeringen opwerpen voor andere manieren (voorzieningen?) van lokalisatie. En, alternatieve (voorzieningen) zouden ook in scope moeten zijn van de functie, want als die nodig zijn, dan komen ze er niet vanzelf alleen als belemmeringen ontbreken.

Nader beschrijven van de relaties tussen functie en voorzieningen en wat wel en niet in scope is? Is de scope verplichtend/beperkend? Bijvoorbeeld als een patient geen toestemming geeft voor gebruik van de landelijke lokalisatie voorziening moeten er andere manieren zijn om gegevens te lokaliseren.

Nieuwe requirement: Als gebruiker heb ik 1 manier om de lokalisatievraag te stellen, deze kan dan via verschillende voorzieningen worden afgehandeld.